Pasinelli G. & Hegelbach J. (1997) Characteristics of trees preferred by foraging Middle Spotted Woodpecker Dendrocopos medius in northern Switzerland. ARDEA 85 (2): 203-209

Op veel plaatsen in zijn verspreidingsgebied neemt de Middelste Bonte Specht Dendrocopos medius sterk af in aantal. Uit grootschalige karteringen is bekend dat de soort eigenlijk alleen in eikenbossen voorkomt. Het doel van deze studie was een beter begrip te krijgen van de specifieke eisen die de soort stelt aan deze eikenbossen. Het onderzoeksgebied bestond uit een hakhoutbos in het Zwitserse laagland. Het foerageergedrag van een viertal individueel gemerkte dieren en een groot aantal ongemerkte dieren werd intensief bestudeerd. Eiken Quercus spp. werden zeer sterk geprefereerd (Tabel 1), waarschijnlijk vanwege de ruwe schors en de grote aantallen insecten die zich daarin verschuilen. De soort spoort zijn prooien vooral op via zoeken en boren (Fig. 2). Boomsoorten met een gladde stam worden gemeden (Tabel 1), waarschijnlijk vanwege het geringe voedselaanbod en de moeite die deze soort heeft om niet van de gladde stam te glijden. De spechten zoeken vooral naar voedsel in de middelmatig grote kroon van levende eiken (Fig. 1). De geprefereerde eiken hadden op borsthoogte een stamdiameter van 36-72 cm, wat betekende dat ze minimaal 120 jaar oud waren (Tabel 2). Een ander opvallend kenmerk was dat ze niet helemaal los moesten staan, maar ook niet volledig omringd moesten zijn door andere bomen (Tabel 3). Op grond van deze bevindingen concluderen de auteurs dat deze soort alleen te beschermen is met een lange termijn beheer dat zorg draagt voor een beperkte kap, waardoor de aanwezigheid van oude eiken wordt gegarandeerd.