Roedl T. (1999) Environmental factors determine numbers of overwintering European Stonechats Saxicola rubicola: A long-term study. ARDEA 87 (2): 247-259

In de Israëlische Negevwoestijn bevindt zich de zuidgrens van het overwinteringgebied van de Roodborsttapuiten Saxicola rubicola die in Europa broeden. Opmerkelijk is dat in dit woestijngebied veel van de Roodborsttapuiten paarsgewijs voedselterritoria verdedigen. Deze paartjes zijn elkaar van jaar op jaar overigens niet trouw en ze broeden later ook niet samen. In deze studie worden de relaties tussen de lokale populatiegrootte in de Negevwoestijn en de lokale regenval, temperatuur en hoeveelheid insecten onderzocht. In sommige jaren liep de populatiegrootte in de loop van de winter terug tot een derde van de aantallen die zich in het najaar vestigden, terwijl in andere jaren de populatiegrootte redelijk constant bleef. Het waren vooral onvolwassen, ongepaarde mannetjes die in de loop van de winter uit het gebied verdwenen. Het is waarschijnlijk dat deze reductie de werkelijke sterfte weergeeft. De grootte van de winterse aantalvermindering was gecorreleerd met de hoeveelheid regen en hing ook af van het moment waarop de regen viel. Regen die vroeg in het winterhalfjaar viel, zorgde voor een uitbundige plantengroei (zie de kleurenfoto's) en relatief veel voedsel in de vorm van insecten. In zulke winters zullen de meeste Roodborsttapuiten het seizoen overleven. De rol van dichtheidsafhankelijke en dichtheidsonafhankelijke processen voor populatiegrootte aan de rand van het verspreidingsgebied worden bediscussieerd.