Moser M.E. (1986) Breeding strategies of Purple Herons in the Camargue, France. ARDEA 74 (1): 91-100

In dit artikel wordt de broedbiologie van de Purperreiger in de Camargue beschreven. Medio maart komen de eerste vogels uit Afrika terug en 96% van de broedpopulatie begint in april en mei met het leggen van de eieren. De legselgrootte (gemiddeld 3,48 eieren, spreiding 2-5) nam in de loop van het seizoen duidelijk af. Er was een correlatie tussen de grootte van het ei en het gewicht van het kuiken bij het uitkomen en de kleinste eieren in een legsel kwamen steeds als laatste uit. Er waren geen verschillen in eigrootte in de loop van het seizoen. De groeisnelheid van de twee eerste kuikens uit een legsel was niet verschillend. Kuikens die later uitkwamen (3e en 4e) groeiden echter minder hard. De jongste kuikens uit 3-legsels vertoonden een lagere groeisnelheid, naarmate ze later in het seizoen geboren waren. Deze jongen groeiden ook minder hard dan het derde jong uit 4-legsels. Er ging vaker een volledig legsel verloren in de ei-fase dan in de jongenfase. Het verlies aan eieren werd vooral veroorzaakt door onbevruchte of rotte eieren. De jongste kuikens uit de legsels stierven vaak door voedselgebrek. Bij de Purperreiger zijn de omstandigheden in de jongenperiode waarschijnlijk bepalend voor het aantal nakomelingen dat kan worden grootgebracht. Door aanpassing van de legselgrootte stellen de vogels zich globaal in op plaatselijke en seizoensmatige voorspelbare veranderingen in de voedselomstandigheden. Door middel van asynchroon uitkomen van de jongen m~t competitie tussen de jongen als gevolg, wordt een meer precieze aanpassing bewerkstelligd met betrekking tot de dan heersende voedselomstandigheden. De Purperreigers in de Camargue leggen gemiddeld 1 ei minder dan elders in Europa. Dit suggereert dat de voedselomstandigheden in de Camargue verhoudingsgewijs slecht zijn. Dit gegeven is van belang wanneer beschermingsproblemen bij deze soort internationaal worden bekeken.