Opdam P. (1978) Feeding ecology of a Sparrowhawk population Accipiter nisus. ARDEA 66 (4): 137-155

De samenstelling van Sperwervoedsel werd gedurende 4 jaren zonder onderbreking in een gebied van 240 km2 bij Nijmegen onderzocht. Het voedsel werd gereconstrueerd aan de hand van prooiresten. Tellingen van broedvogelterritoria werden gebruikt om het voedselaanbod te bepalen. Hoewel een groot aantal soorten als prooi werd geregistreerd (Appendix), maakte slechts een klein aantal van hen het leeuwendeel van het voedsel uit (Tabel 1).In de loop van het jaar veranderde de voedselsamenstelling aanzienlijk (Fig. 1). In herfst en winter werden veel veldvogels gejaagd (Fig. 2), maar in de zomer kwamen de meeste prooien uit dorpen en gehuchten. Van plaats tot plaats verschilde het voedsel sterk (Fig. 3). Vogels van half open terreintypen (zoais open bosland, bosranden, dorpen en houtwallenlandschap) liepen het meeste risico door Sperwers te worden geslagen (Tabel 4), terwijl vogels die struikgewas, dichte bossen en boomkronen bewonen minder risico liepen. Waarschijnlijk werden Huismussen meer bejaagd naarmate de hoeveelheid voedsel in bossen en op het veld kleiner is. Hiermee in overeenstemming is dat Sperwers in naaldbos, waar weinig vogels huizen, vaker en over grotere afstanden naar dorpen vlogen om Huismussen te bejagen dan Sperwers die broedden in gemengde bossen, waar dicht bij het nest meer te halen is (Tabel 3, Fig. 4). Het lijkt erop dat huismussen een reservevoedselvoorraad vormden. Tenslotte bleek dat er in de maanden april en mei de Sperwers van geen enkele prooisoort meer dan 3% van de broedpopulatie bemachtigden (Tabel 2), en dat in juni en juli er zoveel pas uitgevlogen vogels werden gevangen, dat in die maanden dit percentage waarschijnlijk nog belangrijk minder was. In de discussie wordt ingegaan op de wijze, waarop Sperwers hun prooien selecteren.