Hogstad O. (2004) Nest defence strategies in the Fieldfare Turdus pilaris: The responses on an avian and a mammalian predator. ARDEA 92 (1): 79-84

Nestpredatie is een belangrijk gegeven voor veel vogelsoorten. Afhankelijk van de predator bestaan er verschillende mogelijkheden om predatie te minimaliseren. Kramsvogels Turdus pilaris in Noorwegen hebben te maken met grondpredatoren als Hermelijnen en Wezels. Deze roofdiertjes eten in knaagdierrijke jaren vooral lemmingen en nemen in zulke jaren in aantal toe. Na het instorten van de knaagdierpopulatie vormen de roofdiertjes een belangrijk gevaar voor de nesten van vogels. Daarnaast hebben nesten van Kramsvogels te lijden van predatie door kraaiachtigen. Verschillen tussen deze predatoren zijn dat de kleine marters vooral op de geur jagen en ook een gevaar voor de broedende ouders vormen, terwijl kraaien vooral zichtjagers zijn die mogelijk te verjagen zijn door een gericht poepbombardement van de Kramsvogels. Daarom is gesuggereerd dat in jaren met weinig predatie door kleine marters, de Kramsvogels in kolonies zouden moeten broeden, die gezamenlijk verdedigd kunnen worden tegen kraaien. In jaren met een hoge predatie door kleine marters zouden de vogels vooral solitair moeten broeden. Kramsvogels bleken inderdaad meer in kolonies te broeden in jaren met veel lemmingen (dus weinig vogelpredatie door de twee roofdiertjes) en meer solitair in jaren met weinig lemmingen (dus veel predatie door deze roofdiertjes). In 2003, een jaar met weinig lemmingen en solitair broedende Kramsvogels, is een aantal experimenten uitgevoerd om de reacties van Kramsvogels op de predatoren te onderzoeken. De reacties op een opgezette Hermelijn en Bonte Kraai Corvus cornix verschilden sterk. Kraaien werden van nabij aangevallen, terwijl voor Hermelijnen op een grote afstand van de predator werd gealarmeerd. Nadat het opgezette dier was verwijderd, duurde het bij de Hermelijn veel langer dan bij de Bonte Kraai voordat de Kramsvogels naar het nest terugkeerden (waarschijnlijk omdat Hermelijnen minder zichtbaar zijn en ook voor de ouders een groter gevaar vormen dan kraaien). De verschillende reacties op predatoren zullen, samen met de keuze voor het al of niet in koloniaal verband broeden, de predatiekans van een nest minimaliseren.