Cresswell W. (1995) Selection of avian prey by wintering Sparrowhawks Accipiter nisus in Southern Scotland. ARDEA 83 (2): 381-389

Gedurende drie opeenvolgende winterseizoenen werd in een estuarium in zuidelijk Schotland de prooikeuze van Sperwers bestudeerd. Onderzocht werd of de kwetsbaarheid van een potentiële prooi bepaald werd door gewicht en de mate waarin een vogelsoort in het veld opvalt. Hiertoe werd een zogenaamde "kwetsbaarheidindex" opgesteld voor de vogelprooien, waarin het percentage van voorkomen als prooisoort in het Sperwerdieet vergeleken werd met het percentage van voorkomen van die soort in de populatie. Aan de hand van plukresten werden 43 vogelsoorten als prooi vastgesteld, waarbij prooien met een gewicht van 101-150 gram het meest geliefd bleken. Een aantal vogelsoorten bleek gevoeliger te zijn voor Sperwerpredatie dan andere: de kans gepredeerd te worden nam toe naarmate het lichaamsgewicht toenam, tot een gewicht tot 150 g. Deze positieve prooiselectie bleek constant te zijn gedurende de drie winterseizoenen, evenals het gemiddelde gewicht van de prooisoorten. Dit werd onder andere veroorzaakt doordat Tureluurs en Bonte Strandlopers, beide relatief zware soorten, veruit de talrijkste prooien waren en daardoor een belangrijk stempel drukten op de resultaten. De kans ten prooi te vallen aan een Sperwer bleek onafhankelijk te zijn van de opvallendheid van die prooi.