Lewis S., Sherratt T.N., Hamer K.C., Harris M.P. & Wanless S. (2003) Contrasting diet quality of Northern Gannets Morus bassanus at two colonies. ARDEA 91 (2): 167-176

Het menu van Jan van Genten Morus bassanus tijdens de kuikenzorg werd bestudeerd in een Schotse kolonie (Bass Rock, 40 000 paren) en in een Ierse kolonie (Great Saltee, 2000 paren). De Jan van Genten van Bass Rock consumeerden veel meer Makreel Scomber scombrus dan de vogels in Ierland. Er was geen significant verschil in de proporties zandspiering Ammodytidae, haringachtigen Clupeidae en kabeljauwachtigen Gadidae, maar het totaal aan andere vissoorten (dus geen Makreel) was op Great Saltee proportioneel groter dan op de Bass Rock. Het verschil in prooisoorten resulteerde in gerniddeld veel energierijker voedsel voor de vogels in Schotland dan voor hun Ierse soortgenoten. Oit werd verrnoedelijk veroorzaakt door een verschil in voedselaanbod rondom de beide kolonies, maar intrinsieke factoren kunnen aan het gevonden verschil hebben bijgedragen. Hieraan zal in de toekomst aandacht worden besteed. Zo is recent aangetoond dat broedvogels van grotere kolonies veellangere voedselvluchten ondernemen, waardoor er veellangere tussenpozen tussen voedingssessies voorkomen. Een voorkeur voor energierijkere prooien ligt dan voor de hand ter compensatie van de schaarsere leveranties aan het jong. Op Bass Rock was de frequentie van voedselaanvoer voor de jongen 32% lager dan op Great Saltee, terwijl de energiedichtheid van de voedselbolussen op de Bass Rock 34% hoger was. Het nettoverschil tussen beide kolonies bedroeg als gevolg daarvan slechts 9%. De resultaten suggereren dat de vogels van Bass Rock in staat waren om door het vinden van vette, energierijke vis te compenseren voor hun noodzaak tot het maken van lange voedselvluchten. Dit vermogen verklaart waarom grote kolonies niet per se tot een kleiner broedsucces aanleiding behoeven te geven.