BIJLSMA RG (2005) THEMADAG 'PROOI-PREDATORINTERACTIES BIJ VOGELS': Effecten van prooiaanbod op de broedbiologie van de Havik. LIMOSA 78 (2): 79-79.

De broedbiologie van de Havik is jarenlang intensief gevolgd op de Veluwe. De Veluwe is voedselarm, maar de schil van het gebied is rijk. Vanaf het begin van de jaren '70 is de Havikpopulatie sterk toegenomen om in de jaren '80 te stabiliseren. Vanaf eind jaren '80 kwam er een kentering in het aantalsverloop als gevolg van een teruggelopen voedselaanbod. De biomassa van potentiële prooivogels in de gewichtsklasse100- 500 g - voor de broedfase - was eind jaren '80 nog maar zo'n 30% van die in begin jaren '70. Ook de populaties van postduiven en konijnen bedragen nog slechts 2% van die rond 1970. In reactie hierop is zowel het aantal broedparen als het aantal niet broedende vogels in de populatie afgenomen. Opengevallen broedterritoria blijven onbezet; alleen in de schil van het gebied worden ze nog opgevuld. In de rijke jaren met veel prooien was het prooispectrum smal (2 à 3 soorten). In de arme jaren wordt het spectrum breder; als voedsel schaars is pakt de Havik wat hij pakken kan. Dit heeft geleid tot een verhoogde predatiedruk op andere roofvogels. De slechte voedselsituatie tekent zich af in hoge nestpredatie door Haviken van Wespendieven, Buizerds, Sperwers en Boomvalken. Die hadden in de goede jaren weinig van Haviken te vrezen. Al valt niet uit te sluiten dat ook andere factoren bijdragen aan de afname van deze roofvogelsoorten, predatie door Haviken lijkt een behoorlijk gewicht in de schaal te leggen.

[gratis pdf] [english summary]